In de softwaresector doet zich vaak de situatie voor dat degene die de software heeft ontwikkeld, deze niet zelf verhandelt maar door een ander laat doorverkopen. Dit doorverkopen wordt ook wel ‘reselling’ genoemd. Vandaar dat een distributieovereenkomst in de praktijk vaak als ‘resellercontract’ wordt aangeduid.
Waarom zou je nou als ontwikkelaar de verkoop van jouw software uitbesteden? Hiervoor zijn diverse redenen te bedenken. Misschien vind je het als ontwikkelaar belangrijker om je op de ontwikkeling van software te focussen (ipv. op de verkoop) of heb je domweg niet de expertise en middelen in huis om jouw software te verhandelen. Een distributieovereenkomst kan dan zeker voordelig zijn.
Het is wel belangrijk dat in een dergelijke overeenkomst duidelijke afspraken worden gemaakt. Denk hierbij aan afspraken omtrent royalties, licenties, EULA’s en de aansprakelijkheid jegens eindgebruikers.
Wat is een distributieovereenkomst?
Hierboven gaf ik al aan dat het als softwareontwikkelaar voordelig kan zijn om de verkoop van jouw software uit te besteden aan een derde (hierna: distributeur). Voor de distributeur bestaat zijn voordeel uit de ‘beloning’ die hij krijgt in ruil voor de werkzaamheden die hij in opdracht verricht. In de praktijk betekent dit vaak dat de ontwikkelde software tegen een korting wordt ingekocht bij de ontwikkelaar en de distributeur het recht krijgt om deze vervolgens (tegen een hogere prijs) door te verkopen. Distributeur en software ontwikkelaar hebben zodoende beiden baat bij deze samenwerking.
Dat betekent nog niet dat hun belangen altijd zullen overeenkomen. Zo is het voor de ontwikkelaar wellicht veel moeite om het product te actualiseren (‘Updates’) terwijl dit voor de distributeur van belang is om het product te kunnen promoten en zijn klanten tevreden te houden.
Daarom is het van belang dat er goede afspraken worden gemaakt tussen beide partijen. Dit kan in een distributieovereenkomst. Maar wat is dat nu precies? Een software distributieovereenkomst is een overeenkomst die wordt gesloten tussen een softwareleverancier (in deze blog spitsen we ons toe op de software ontwikkelaar) en distributeur. In deze overeenkomst wordt afgesproken dat de distributeur software verkrijgt om deze ‘op eigen rekening en risico’ aan afnemers ter beschikking te stellen. Door het aangaan van een dergelijke overeenkomst komt er een samenwerking tussen ontwikkelaar en distributeur tot stand ter bevordering van de afzet van het product (de software). De distributieovereenkomst is niet in de wet geregeld. Partijen hebben dus veel vrijheid in het inrichten van hun distributierelatie.
Verschil distributieovereenkomst – agentuurovereenkomst
De agentuurovereenkomst en distributieovereenkomst vertonen veel gelijkenissen. Beiden zien op een duurzame relatie tussen partijen waarbij de distributeur een product van een ander (in deze blog de ‘software ontwikkelaar’) probeert te verkopen. Het verschil tussen beide overeenkomsten is dat de distributeur voor eigen rekening het product inkoopt en deze op eigen risico doorverkoopt. Hij draagt dus het economisch risico van de af te sluiten overeenkomst en niet (zoals bij de agentuurovereenkomst het geval is) de software ontwikkelaar.
Het intellectuele eigendomsrecht
Zoals we al eerder in een blog hebben besproken, berusten de intellectuele eigendomsrechten op de software in principe bij de softwareontwikkelaar (als maker van het werk). Dit betekent dat het als distributeur enkel is toegestaan de software te distribueren als de softwareontwikkelaar hiervoor zijn of haar toestemming heeft gegeven (de licentie). Een dergelijke licentie kan in de software distributieovereenkomst worden opgenomen.
Exclusiviteit
Een distributeur wil veelal exclusiviteit zodat hij niet hoeft te concurreren met andere distributeurs. Hierover kunnen afspraken worden opgenomen in de distributieovereenkomst. Dat betekent dat de software ontwikkelaar zijn product niet aan andere personen dan de distributeur mag leveren. Laatstgenoemde krijgt aldus een alleenrecht in een bepaald gebied om de producten in de markt te zetten.
Let wel, in verband met het Europese mededingingsrecht, is een bepaling omtrent exclusiviteit in een distributieovereenkomst niet altijd toegestaan.
Een verdeling van een gebied, markt of klanten is een afspraak die in beginsel natuurlijk de mededeling beperkt. Gelukkig heeft de wetgever goed begrepen dat een systeem van distributie dikwijls niet houdbaar is zonder het kunnen opnemen van dergelijke afspraken. Er bestaan dus een aantal uitzonderingen maar wees je er wel bewust van.
